Ik laat mijn contract bij het leger lopen. Zo gauw ik thuis ben ga ik ander werk zoeken, dan zwaai ik af. Ik heb geen zin in vier maanden Rwanda. Hier hebben we nog een zeker vrijheid. In Rwanda zal het nog veel strikter zijn.
Ik hoop dat je mijn foto's gekregen hebt. Helaas zijn de beste foto's gestolen. De vrachtwagen met postpakketten en foto's van het hele peleton werd geplunderd en later te koop aangeboden in Kismayo. De spanning in mijn sectie is zeer hoog opgelopen.
Ik kwam gisteren terug van mijn opdracht "Kismayo-Town". En wat lag daar? Twee postpakketten. Je hebt overschot van gelijk om je voeten te vegen aan die maximum post. Er zijn hier mannen die vijf pakketten krijgen. Er zijn er die niks krijgen.
Het kaarsje bewaar ik voor de zeldzame stille momenten hier.
Op dit moment hangt heel het gedoe in Kismayo dik mijn keel uit. We zitten hier dicht bij de "dikke bazen". Als je uit het binnenland komt is dat erg frustrerend. Het heilige zinnetje hier is: "Daar ben jij als sectiecommandant verantwoordelijk voor!"
Mijn mannen met hun wapens, de hygiëne en de interne spanningen, komt bovenop de weinige slaap. En ik ben hier allemaal zelf zo hopeloos slecht in! Alles van tien gasten rust op mijn schouders. Als een van mijn gasten problemen heeft met een meerdere spring ik voor hem in de bres. Ik vreet altijd de bonen. Terug thuis mogen ze hun medaille houden. Ik krijg liever een babysit brevet.
We slijten onze dagen met wachten lopen. Het is zo saai. Nog één week en we zitten in BANDAAR SALAAM. Voor drie weken. (joepie!!)
[...]
PS - Mijn mannen hebben mijn gitaar verstopt. Voorlopig dus geen " Restore Hopes" op MTV.
Voor het postpakket:
- 6 oplaadbare batterijen (ik heb een ladertjes)