Onze tijd in Bandar was kort en krachtig. De gevechten in Djilib stonden in de kranten. Ik kijk nu tegen een berg postpakketten aan. Heerlijk!
...
Het gaat goed met mij. Toch is er iets wat in mij weegt. Adrenaline is een drug. We zitten nu in Kismayo en lopen elke dag en nacht patrouilles te voet door de stad. Het risico is hoog en de sfeer gespannen. Ook bij mijn mannen. Ik heb mij toegelegd op een maximum aan vertrouwen in mijn mannen en hun verschillende wapens. Gedaan met die flauwe spelregels van de UN. Als ze mij naar huis willen sturen omdat ik de regeltjes niet volg, ze doen maar.
Ik aarzel vaak over wat ik zou willen doen na Somalië. De ene keer blijf ik in het leger en de andere keer wil ik weg. Mijn besluit staat vast, ik blijf niet in het leger en zal niet meegaan naar Rwanda. Ik zal navragen hoe en wanneer ik mijn contract mag verbreken.
Ik stap eruit zoals ik erin gestapt ben. We zullen wel zien hoe het verder loopt.
Ik aarzel vaak over wat ik zou willen doen na Somalië. De ene keer blijf ik in het leger en de andere keer wil ik weg. Mijn besluit staat vast, ik blijf niet in het leger en zal niet meegaan naar Rwanda. Ik zal navragen hoe en wanneer ik mijn contract mag verbreken.
Ik stap eruit zoals ik erin gestapt ben. We zullen wel zien hoe het verder loopt.
[...]