Oef, je vriendinnen hebben je opgewacht
Elvine, riep je ma - doe je schoenen aan.
Soldaten
Soldaten op het schoolplein , wie wijst hen de weg
Jouw klas was vol en dan alleen, je begrijpt niet wat hij zegt
Je ligt en slaat, je enkels vastgeklemd
wat doet er zo’n pijn
Niemand weet waar Aline en Juliette
Elvine, riep je ma
Ik sta aan de poort en houd de wacht
Wanhoop reikt in je bevende hand, smeekt of je binnen mag
Het schoolplein is leeg, dat verscheurende van haar kleed
gekerfd, nu over deze vloeren uitgespreid
Ik ben terug in mijn land.
Hier slaat het rammelen van de werkdag overheen jaren van zwijgen
verborgen, achter de fluisterende schaduwen van die nacht
Als jouw stem klinkt,
is het de alcohol die mij vertelt, voor even te vergeten
het beven van jouw hand
Een soldaat komt terug
ZIJN LIJF VERTREKT
SAMEN MET ALLE ANDERE LIJVEN
maar
hij komt alleen terug, altijd alleen
naar het wachten van een thuis
verborgen, in de aarzeling van haar glimlach
naar een verleden wat zich in ademloze angsten wentelt, keert
tot draden spint en touw wordt
waarnaar die eenzaamheid verlangt.