Donderdagavond heb ik proberen te bellen via "Radio Oostende". Ik kreeg helaas geen contact met "Oostende".
Normaal gezien komt onze man van "Radio Oostende" pas op vrijdag. Gezien wij donderdagnacht plots het binnenland moesten intrekken is hij vroeger gekomen. We werden pas op het laatste moment gebriefd.
Geen erg, binnen drie weken zijn we terug op "Hamburger Hill" en zal ik jou bellen.
Als alles goed gaat thuis is dat een hele steun. We hebben in het peleton enkele jongens die problemen hebben op het thuisfront. Ik kan je verzekeren dat zoiets onnoemlijk zwaar doorweegt.
Donderdagnacht werden we om 04:00 gewekt. We werden in twee groepen verdeeld. Ons team vormde een soort van interventieteam.
De eerste groep zou twee volle dagen door de bush moeten rijden. Wij zouden dan een dag eerder met Russische helikopters naar Bilis gevlogen worden om de weg vrij te maken.
Vermits de eerste groep maar 20KM per uur kon rijden hebben ze midden in de "pampa's" overnacht.
De Russen hebben ons dan meteen 's nachts ingevlogen om dat bivak te beveiligen. De volgende dag zijn wij samen met de voertuigen naar Bilis gereden.
...
In Bilis aangekomen zijn we begonnen met het bouwen van ons basiskamp. De bevolking is ons gunstig gezind. 70% van de hutten zijn verlaten. Om jou nog een beter idee te geven zal je veel foto's opsturen. De opdrachten hier zijn goed. We doen patrouilles bij dag, nacht en patrouilles in de diepte. (WOAW!!)
Ik weet niet hoe het komt maar de mensen hier in het binnenland zijn heel anders dan in Kismayo. Tot nu toe kan ik ze niet haten. De kinderen zijn slim en weten heel goed wat ze mogen en wat niet.
Aan onze wasplaats staan altijd veel kinderen. De Peletonschef maakte mij de opmerking dat ik voor leraar moest gaan.
Alles is hier kalm, zeer heet en zeer stoffig.
[...]